Beijing, Datong en Pingyao (17/08/2014)

Nihao!

Hier volgt mijn tweede verslag. Dit keer vanuit het pittoreske Pingyao. Qua weer is het net of ik nog in Nederland ben, want het is al een paar uur non-stop aan het regenen. Het lijkt al weer een hele tijd geleden dat ik op het vliegtuig stapte. Inmiddels ben ik al redelijk gewend in China en heb ik al heel veel gezien en te vertellen! Toen ik aankwam op het vliegveld in Shanghai zag ik bijna alleen maar Chinezen en hoorde ik slechts onverstaanbare klanken om me heen. (Het verbaasde me dat zelfs in Beijing bijna niemand Engels kon en er nauwelijks westerse toeristen zijn. Degenen die een beetje Engels spraken wilden me meestal iets aansmeren.)

Een van de meest bijzondere plekken in Beijing vond ik de verboden stad. Dit enorme paleiscomplex, dat bezaaid was met Chinese toeristen, toont duidelijk de macht van de keizers van de Ming en Qing dynastieën. (Dit is tot nu toe bij vrijwel alle bezienswaardigheden het geval. Ook heb ik al vaak met Chinezen van alle leeftijden moeten poseren.) Vanaf de berg in het Zhongshan park achter de verboden stad had ik een mooi uitzicht over Beijing en het paleismuseum.
Ook erg bijzonder was de grote Chinese muur bij Mutianyu. Ik bezocht deze met een tour, die georganiseerd werd door mijn hostel. De muur is hier nog heel mooi intact en recent gerenoveerd. Helaas hadden we maar drie uur de tijd, maar het voelde erg bijzonder om over deze eeuwenoude muur heen te lopen.
De zaterdag bracht ik samen met mijn Zwitserse kamergenoot Rafael de hele dag door bij het summer palace. Dit zomerverblijf van de keizers bestaat uit een park met daarin een groot meer, een paleis en veel tempels. 's Avonds bezocht ik een levensgevaarlijke acrobatische show, waarin onder andere
vier motors elkaar in een ronde ijzeren kooi op volle snelheid achtervolgden.
Zondag haalde ik mijn treintickets op bij het drukke centraalstation van Beijing en verkende ik het indrukwekkende en in communistische stijl gebouwde Tian'anmen plein. Dit grootste publieke plein ter wereld is het symbolische centrum van Beijing, China, de communistische partij en het universum. Het portret van Mao op de verboden stad is van overal op het plein goed zichtbaar en zijn mausoleum neemt een dominante plek in als middelpunt van het plein. (Helaas ben ik hier niet in geweest omdat het beperkt geopend is en er een enorm lange rij Chinezen stond.)
Maandag stond een wandeling langs de huntongs, in de wijk ten noorden van de verboden stad, op het programma. Deze traditionele Chinese huizen zijn totaal verschillend van het voor de rest moderne Beijing. Hier bracht ik ook een bezoek aan de bekendste Tibetaanse tempel buiten Tibet. Pelgrims komen van ver hier naar toe. Ook de Confucius tempel was erg interessant om te zien. Tot slot ging ik naar de Temple of heaven. Hier speelde ik met een Chinese oude man een spel waarbij je met je voeten een soort shuttle overschiet. Het was erg leuk en eigenlijk niet veel anders dan met een voetbal. Deze dag sloot ik af met pekingeend.

Dinsdagmiddag was het tijd om te vertrekken. Hoewel het station erg groot en druk was had ik al snel de goede waitingroom gevonden. De trein was helaas ongeveer twee uur vertraagd. Gelukkig had ik leuk gezelschap van een Duits-Chinees koppel. (De jongen vroeg mij of ik ook dacht dat de Chinezen hier geen schaamte kennen. Het is wel zo dat ik nog steeds niet gewend ben aan sommige gewoontes. Zoals de harde rochel, gevolgd door het spugen op de grond. Het schijnt gezond te zijn doordat het de keel reinigt. Verder is mijn indruk van de Chinezen dat het over het algemeen hele aardige, behulpzame, bescheiden, patriottistische, innovatieve en hardwerkende mensen zijn. Het reizen met de trein (ik had een hardsleeper) was trouwens prima te doen.)

Door de vertraging kwam ik midden in de nacht aan in Datong, waar het een stuk koeler was dan in Beijing (ca. 30 graden). Mijn hostel was een mooi appartement op de 22e verdieping met een zwarte huishond genaamd Obama en uitzicht op de 'oude' stadsmuur. Het centrum van Datong viel een beetje tegen. De muur en de meeste hutongs zijn heropgebouwd in traditionele stijl, maar niet echt oud. De traditionele hutongs liggen er vervallen bij, om waarschijnlijk uiteindelijk gesloopt te worden. (Het viel me op hoeveel oude gebouwen er ook in Beijing gesloopt worden om vervolgens door al dan niet traditionele gebouwen te worden vervangen. Ik denk dat er in het afgelopen decennium in de grote steden veel is veranderd en ze er over tien jaar weer heel anders uitzien.)
Een van de meest bijzondere bezienswaardigheden tot nu toe vond ik de Yungang caves. In deze ca. 1500 jaar oude boeddhistische grotten zijn allerlei boeddha's en andere kunstwerken uitgehakt en beschilderd. 's Avonds ging ik uit eten met twee Britten, genaamd Ben en Jarred. We bestelden maar liefst zes gerechten. Een soort vlees was taai en we herkenden niet wat het was (volgens Jarred testikels) dus dat lieten we maar staan. (Het eten is hier wel heel lekker, zolang je de hele goedkope, vieze tentjes en straatverkopers mijdt. Ik ga meestal naar restaurants waar ze plaatjes van het eten hebben, zodat ik een beetje een idee heb wat ik voorgeschoteld krijg.) We zouden die avond naar een karaokebar gaan, maar kregen allemaal opeens plannen voor de volgende vroege ochtend.
Ik kon de volgende dag een taxi delen met drie dertigers: een Duitse, een Fransman en een Russische die afgestudeerd was in Chinees. Voor 400 yuan (ongeveer 50 euro) hadden we onze aardige taxichauffeur Wang voor de hele dag gehuurd. (arbeid is hier heel goedkoop. Overal werken meer mensen dan nodig en hotels, eten, het openbaar vervoer en taxi's kosten soms bijna niks.) We bezochten de Wutai shan, een heilige berg voor boeddhisten met tempels, en het Hanging klooster, dat gebouwd was hoog op een rots. Op de terugweg stopten we nog bij misvormde rotsen. Toen het keihard begon te regenen renden we naar de ingang waar we heet water zonder thee (dit krijg je ook vaak in restaurants) kregen om op te warmen. Op de terugweg leerde de Russische Julia, Wang Engels en elke keer als hij weer wat geleerd had riep hij blij: xiexie (dankjewel). Ze leerde ons ook wat mandarijn. Die avond ging ik uit eten met de Berlijnse Elisabeth. Op de terugweg vonden we een heel schattige jonge uitgehongerde zwerfhond. Het was heel zielig, maar ik was vooral bang dat het beestje met rabiës besmet zou zijn. Elisabeth was heel erg begaan met het lot van het dier dus we gaven het te eten. Hierna liep ze achter ons aan tot aan het hostel. Gina van het hostel was meteen verliefd op onze pup maar wilde haar niet hebben en ik zei dat ik ook geen hond mee kon nemen in de trein. We hopen maar dat het goed met haar afloopt er zijn hier namelijk veel zwerfhonden.

Nu ben ik dus in Pingyao. Een erg mooi oud stadje dat ten minste niet door het communisme is verwoest. Het is inmiddels gestopt met regenen. Straks ga ik het oude centrum en de stadsmuur nog maar eens verkennen. Het hostel hier is een traditioneel oud huis, erg leuk! Morgen ga ik met een tour naar het Qiao familycourtyard en het Zhangbi underground castle. Woensdag vertrek ik naar Xi'an. Vooral naar het terracottaleger en de beklimming van de heilige Hua shan berg kijk ik erg uit!

Zoals jullie hebben gelezen vermaak ik me dus wel hier in China! Ik heb veel gezien, al veel leuke mensen leren kennen van over de hele wereld, ben nog niet hopeloos verdwaald geraakt en de wifi is over het algemeen goed waardoor ik via whatsapp en skype (ongeveer de enige twee dingen die niet gecensureerd zijn. Mijn VPN werkt niet zo goed) contact kan houden met iedereen in Nederland. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn ervaringen tot zo ver te lezen en weer helemaal op de hoogte zijn! Ik zak proberen snel weer een nieuw verslag te plaatsen.

Groetjes Jolien