Pingyao, Xi'an, Chengdu, Guiyang en Xiamen

你好 / Nihao!

Hier weer een nieuw blog (sorry voor het lange wachten). Nu vanuit mijn kamer op de Siming campus van Xiamen University. Xiamen is een hele fijne stad om te verblijven met veel zon, zee, palmbomen en een hele mooie campus, vlakbij het strand! Doordat ik hier inmiddels al redelijk gewend ben vergeet ik soms hoe bijzonder het eigenlijk is om hier te kunnen studeren. Het is echt geweldig! Ik deel een simpele vierpersoons kamer (voor 8rmb/ca. 90 eurocent per dag) met drie hele aardige meisjes uit Thailand, Taiwan en Hong Kong en een familie kakkerlakken. Doordat het zo lastig is om de tijd ervoor te vinden is het alweer lang geleden dat ik een blog heb geschreven. Dus hier volgt een extra lang verslag van mijn ervaringen sinds Pingyao.

Vanuit Datong vertrok ik 's ochtends vroeg naar Pingyao in de provincie Shanxi. Hier heb ik drie fantastische dagen beleefd! Het is een van de best bewaard gebleven historische Chinese steden met een intact gebleven oud en sfeervol stadscentrum dat stamt uit de Ming- en Qingdynastieën. Het was in die tijd een belangrijke handelsstad en staat dan ook vermeld op de UNESCO werelderfgoedlijst. Er waren elke dag massa's toeristen en de straten stonden vol met souvenirkraampjes. In Pingyao kon ik met een ticket voor twee dagen de stadsmuur en de vele musea bekijken. 's Ochtends vroeg liep ik anderhalf uur lang over de muur en kwam ik bijna niemand tegen. 's Avonds zijn de gebouwen en stadsmuur mooi verlicht en klinkt er van overal muziek uit de karaokebars. Op een avond maakte ik een avondwandeling met een heel schattig Chinees meisje. Haar Engelse naam was Stone. De volgende avond nodigde ze me uit om bier te drinken samen met haar Chinese vrienden in ons hostel (een sfeervol oud courtyard binnen de stadsmuur). Het was erg gezellig!
Vanuit Pingyao bezocht ik samen met drie Chinese jongens van rond de zestien jaar het 1400 jaar oude Zhangbi underground castle uit de Sui dynastie en het Qiao family courtyard dat stamt uit de Qing dynastie. Een van hen kon redelijk Engels en vertaalde alles wat de taxichauffeur zei. In het underground castle waren tunnels met een totale lengte van 10 km, waar het aangenaam koel was. Gelukkig wisten de jongens de weg goed te vinden, want eigenlijk werd het afgeraden om zonder gids de tunnels in te gaan. Het eten in Pingyao was lekker. Er waren veel lokale specialiteiten zoals de 'Pingyao beef' en 'fried dumplings'. Over eten gesproken. Er was een winkel waar je vissen de huidschilfers van je voeten kon laten eten. Ik liep hier bijna elke dag langs en besloot dat ik het toch eens moest proberen. Het was een aparte ervaring.
Mijn vertrek op 20 augustus verliep anders dan gepland. Reizen met het openbaar vervoer in China is heel goedkoop maar soms wel een uitdaging, daar kwam ik in Pingyao wel achter. Ik had de dag van tevoren een taxi gereserveerd via mijn hostel en kon deze delen met een groep Polen. De taxi was echter bijna een uur te laat en er was slechts één taxi terwijl er twee waren gereserveerd. Hierdoor moesten we toen we de taxi eindelijk hadden gevonden, tien man in een zespersoons busje zien te proppen. Toen we eindelijk vertrokken reed de taxichauffeur verkeerd waardoor hij moest keren en we terecht kwamen in een verkeersopstopping. De Poolse man, die reisgids in Warschau was, werd kwaad en riep dat hij een andere weg moest nemen. Dat we net op tijd waren voor onze trein hadden we aan hem te danken. Hij bleef de taxichauffeur opjagen en schreeuwde tegen hem wanneer hij ging bellen of langzamer ging rijden. Halverwege stopte de taxi omat er nu wel een tweede taxi was en hij de helft van onze groep wilde laten overstappen. Wij reden liever snel door en de Polen bleven schreeuwen: 'faster faster'. We renden naar het station waar de security check, die bij alle metro en teinstations verplicht is, gelukkig snel verliep. De trein vertrok tien minuten later. Het was een high speed trein, dus binnen drie uur was ik in Xi'an.

Met de naam 'Chang'an' was dit de voormalige hoofdstad van vijf dynastieën en het beginpunt van de zijderoute. Nu is daar weinig meer van te zien. Het is een hele drukke moderne Chinese stad. Wel zijn er nog overblijfselen zichtbaar van haar ooit roemruchte verleden. Die middag en avond liet mijn Chinese kamergenoot Jason mij de moslimwijk zien. Hier zag ik de mix van culturen die eeuwen geleden is ontstaan terug. De Chinese moslims verkopen hier allerlei soorten lekkernijen op straat. Het eten is een mix van verschillende keukens uit Azië en het Midden Oosten.
De volgende dag bezocht ik dan eindelijk de terracottawarriors waar ik al heel lang naar uitkeek. Het waren er een stuk meer dan bij de tentoonstelling in Assen waar ik een paar jaar geleden met mijn vader ben geweest. Het was erg bijzonder om de duizenden manshoge standbeelden, waarvan geen gezicht hetzelfde is, van zo dichtbij te aanschouwen. Keizer Qin shi Huang moet wel heel machtig en erg bezorgd over zijn leven in het hiernamaals zijn geweest.
Eenmaal terug in Xi'an bezocht ik samen met de Spaanse broer en zus, Carlos en Meriem en de Egyptische Fouad de grote Pagoda. Dit is een soort boeddhistisch bouwwerk uit de Tang dynastie. Er was ook een fonteinshow op het plein vlakbij met veel felle lichten en muziek. We reden terug naar de stadspoort in een riksja. Doordat het verkeer in Xi'an echt heel hectisch is, was het een spannend ritje, waarbij we nog net niet door een bus geraakt werden. De chauffeur zelf was het blijkbaar wel gewend en gebruikte zijn claxon om zich langs andere voertuigen te manoeuvreren. Die avond dansten we nog met Chinese moslims op een pleintje vlakbij de stadsmuur. Ze waren heel aardig en gastvrij.
De volgende ochtend stond een fietstocht van 16 km over de stadsmuur met hetzelfde gezelschap als de voorgaande dag op het programma. Het was heel bijzonder om over deze oude muur met uitzicht op de moderne gebouwen te fietsen. We reden op tandems en hebben erg gelachen. Die middag stond ik ook nog anderhalf uur in de rij (wat ik inmiddels wel gewend ben) voor het Shaanxi history museum. Doordat je gratis naar binnen kunt op vertoon van je paspoort is het hier super druk. Het museum was erg interessant! Het ging over de geschiedenis van de provincie Shaanxi en er waren veel archeologische vondsten, waaronder een aantal van de warriors, te bewonderen.
De dag daarna reisde ik naar de heilige Hua shan (berg). Er waren heel veel Chinezen doordat het zomervakantie en weekend was. Onderweg ontmoette ik een groep humoristische Indiërs met een gebrek aan uithoudingsvermogen. Ze vroegen namelijk steeds aan Sabrina hun Chinese gids en vriendin waarom ze hen dit aandeed. Ze werkten allemaal voor hetzelfde oliebedrijf in Dubai en waren voor hun werk in China. Het uitzicht op de omliggende bergen en de Gele rivier was erg mooi. Helaas had ik geen tijd om te overnachten op de berg en de zonsopkomst te zien zoals veel mensen doen. (De meeste Chinezen beklimmen de berg 's nachts).
In Xi'an nam ik op uitnodiging van een Nederlandse jongen uit het hostel en zijn Chinese vriendinnetje (niet de enige Westerling met yellow fever die ik in China heb gezien:) deel aan een English corner (soort bijeenkomst waar jongeren hun Engels kunnen verbeteren). In een cafeetje deden we spelletjes zoals het raden van bekende personen en een dobbelspel. Het was schoolser dan ik had verwacht. Er waren vooral meisjes met Engelse namen als Sunshine en Blue die veel aan het giechelen waren en op hun telefoon keken waardoor Zeve, de jongen die het leidde en die in Singapore gestudeerd had, geïrriteerd raakte. (Veel van de Chinese en andere Aziatishe meisjes die ik heb ontmoet zijn heel schattig en komen jonger over dan ze zijn. Ze kleden zich kinderachtig, houden van knuffels, barbies of Hello kitty, lopen vaak gearmd en zien er jonger uit.) Op de dag van vertrek bracht ik nog een bezoek aan de kleine pagoda, die behalve qua lengte niet veel verschilt van de grote, maar wel mooi was om te zien. Vanaf de Pagoda kon je ver kijken over de stad.

In de avond van 25 augustus vertrok ik naar Chengdu. De reis die met zestien uur de langste was van allemaal, verliep soepel. Ik sliep de hele nacht en daarna was het nog maar een paar uurtjes tot mijn bestemming. Eenmaal daar kwam ik in een hele aangename en relaxte stad. Het was een wereld van verschil met de enorme drukte en hectiek in Xi'an. Met brede straten veel groen, theehuizen, minder mensen en een vrij schone lucht was het een fijne stad om te verblijven. Ook was het er een stuk koeler. De mensen zijn heel relaxed en lijken de hele dag alleen maar Mahjong (Chinees schaken) te spelen en thee te drinken. Toen ik aankwam en de weg vroeg aan een meisje betaalde zij een riksja-taxi voor mij die me voor de deur van het hostel afzette.
Met de Duitse broers Christopher en Klaus-Pieter en de Londense Peter bezochten we onder andere:
een tempel, moskee, kerk, het people's square en het people's park. Hier was een soort granny-fashionshow, wat er heel grappig uitzag en er waren overal mensen aan het zingen en dansen. Ik kon helaas niet onder de uitnodiging van een oude en twee koppen kleinere man die mij ten dans vroeg, uitkomen. Hij deed een onsuccesvolle poging mij deze Chinese vorm van stijldansen aan te leren.
De volgende dag gingen we naar een heel mooi nationaal park met veel bamboe, twee uur buiten de stad. We hebben hier drie uur gewandeld tot we bij een pandacentrum aankwamen met hele schattige panda's inclusief baby's. We hebben lang staan kijken naar een panda die lui en onderuitgezakt van zijn bamboe aan het genieten was. Die avond aten we hotpot. Ik was er al voor gewaarschuwd dat Sichuan food heel pittig was maar had het toch wel onderschat.
Verder bezocht ik samen met Peter het plaatsje Leshan, een twee uur durende busreis verwijderd van Chengdu. Er was een mooi natuurpark met een hele mooie tempel met uitzicht op de rivier en graftombes uit de Han-dynastie. Het hoogtepunt was echter de gigantische boeddha die uitkijkt over de Dadu rivier. Een boeddhistische monnik heeft deze grootste Boeddha ter wereld 1200 jaar geleden laten bouwen om de rivier te kalmeren en de zeelieden te beschermen. De boeddha is 71 meter lang en alleen al zijn tenen bedragen een lengte van 8,5 meter. Met een trap konden we langs de boeddha naar beneden om hem van onderaf te bekijken. De volgende dag heb ik met Peter, die half Chinees is en Tai Chi leraar was, een fiets gehuurd en zijn we de stad doorgefietst. Voor lunch bestelden we noodles die extreem pittig waren. We kochten daarna een soort cakejes om weer af te koelen. Helaas bleken deze in plaats van iets zoets van binnen een hele pittige substantie te bevatten. De volgende dag was het tijd om te vertrekken naar mijn volgende bestemming: Guiyang.

Nadat ik met de nachttrein vanuit Chengdu was aangekomen bracht een Chinese jongen mij helemaal naar het hostel. Guiyang is totaal geen toeristischische stad en Cheng Miao, de Singaporese hosteleigenaar, raadde me aan er niet te lang te blijven. Toch heb ik er een hele leuke tijd gehad. De eerste dag ben ik naar een national park geweest waar apen los rondliepen. Dat was soms wel eng want sommigen zijn drie keer zo groot als de doodshoofdaapjes in de Apenheul. Daarnaast waren ze totaal niet schuw. Toen een van hen op mijn rugzak sprong om een leeg waterflesje te stelen kon ik nog net een gil onderdrukken. Verder was het een mooi park waar veel mensen spelletjes speelden en aan het dansen en zingen waren. Vanaf de berg in het park had je een mooi uitzicht over Guiyang. Die dag liep ik veel rond door de stad waar behalve twee tempels en twee paviljoenen geen toeristische bezienswaardigheden waren. Juist daardoor vond ik Guiyang wel interessant. Het is een veel minder welvarende stad dan Chengdu of Xiamen, maar daardoor had ik wel het gevoel dat ik hier meer de traditionele lokale Chinese cultuur ervaarde.
Maandag ging ik op weg naar de Huangguoshu watervallen. Cheng Miao maakte zich meer zorgen dan ik. Hij gaf me een papier, met daarop allerlei informatie in het Chinees, zodat ik de weg kon vragen. Na ongeveer drie uur was ik bij de watervallen. Er was geen Engelse informatie dus ik kocht de tickets waarvan ik hoopte dat het de juiste waren. Ik belandde in een toeristenbusje met Chinezen. We stopten bij verschillende watervallen en tuinen. Ik raakte in gesprek met een Chinese man uit Nanjing. Hij was met een vrij welgestelde groep mannen en vrouwen van hetzelfde bedrijf op vakantie in Guiyang. De rest van de dag bracht ik door met hen en een meisje, dat hun persoonlijke gids bleek te zijn. Vooral mijn Chinese mama's (zo noemden ze zich) wilden heel vaak met me op de foto. De grote waterval was mooi om te zien vooral toen de zon scheen en er een regenboog zichtbaar was. Na afloop lunchten we bij een restaurant en stonden ze erop om voor mij te betalen. Daarna mocht ik met hun busje met persoonlijke chauffeur en gids terugrijden naar Guiyang. Aangekomen in de stad namen ze me weer mee uit eten. Ze bleven maar nieuw eten op mijn bord leggen. Na het eten bezochten we een theatershow over de provincie Guizhou. Het was erg mooi en interessant om te zien: met oude legendes, dans, opera en kung fu. Toen ze na afloop vroegen of ik weer mee uit eten ging zei ik dat ik liever terug ging naar het hostel. Ik nam afscheid van de groep en beloofde het hen te laten weten als ik naar Nanjing zou komen.
Toen ik terug was in het hostel werd ik aangenaam verrast door de aanwezigheid van een andere buitenlander genaamd Michelle. Ze kwam uit Canada, werkte zoals veel mensen als Engels docente in China en verbleef in het hostel tot haar werkgever een appartement voor haar geregeld zou hebben. De volgende dag ging ik samen met haar, een Chinese vriend van haar en een jong Amerikaans stel uit Beijing, naar een kleine tempel. Daarna aten we Su wa wa (ofzoiets). Het zijn een soort hele dunne tortillas die je kunt vullen met allerlei groentes en waarbij je zelf een dip kunt maken van verschillende oliën, azijn, pepers en noten. Het was een van de lekkerste gerechten die ik in China gegeten heb. We dronken na afloop koffie van de Starbucks en daarna vertrok ik naar het hostel om mijn spullen te pakken, omdat mijn vlucht die avond zou vertrekken.

Doordat ik er niet helemaal zeker van was of ik me binnen dertig dagen na aankomst in Xiamen moest registreren en daar na verschillende telefoontjes met de politie, ook geen duidelijk antwoord op kreeg, besloot ik er eerder naartoe te gaan. Doordat de vlucht anderhalf uur vertraagd was kwam ik 's avonds laat in Xiamen aan. Daar nam ik een taxi naar Mola Mola hostel: echt een aanrader!
Ik ontmoette de achttienjarige Parijse Margot, die een half jaar in Shanghai had gewerkt voor een wijnimporteur. We gingen de volgende ochtend samen naar het eiland Gulanyu, dat je binnen vijf minuten met de pont kunt bereiken vanaf de kust. Op dit schattige en pittoreske eiland vestigden kolonisten zich eind 19e en begin 20e eeuw. Hierdoor was het net of we ons in een Zuideuropese stad begaven. Er zijn onder andere: oude kerken, consulaten, musea en heel veel koppels die hier hun trouwfoto's maken. In de buurt van de kust en de pont waren veel toeristen en straatjes met winkeltjes en restaurantjes, waar ze bijna alle lekkernijen die in zee zwemmen wel in aquaria tonen. Toen we naar het hoger gelegen midden liepen kwamen we echter bijna geen mensen tegen. We trokken de aandacht van drie politieagenten toen we ons aan het insmeren waren met zonnebrandcrème, waarna ze vroegen of we met hen op de foto wilden.
Die avond gingen we uit eten met de Australische Josh (een uniek persoon en typische backpacker. Hij zag er hippieachtig uit voelde zich vrijwel nergens aan gebonden en maakte zich nooit ergens druk over). Toen we terug waren in het hostel maakte ik voor het eerst kennis met het Chinese dobbelspel, dat we speelden met Chinezen in het hostel en Leo de hostelbaas ( een hele aardige en gastvrije jongen). De volgende dag bezochten Margot en ik de campus. Daar liepen we de Nederlandse Hans tegen het lijf. Die avond bleef ik samen met Josh, Leo en andere Chinezen tot laat op het strand. We haalden bier en snacks, zwommen in de zee en zongen Chinese en Engelse liedjes die Josh op zijn ukelele begeleidde. Toen ik me de volgende dag aanmeldde voor een kamer op de campus bij de grappige Chinese receptionist Alex (die alle internationals kent en altijd laat weten dat hij graag met een lang buitenlands meisje wil trouwen) zei hij al dat het simpele kamers waren en dat ik waarschijnlijk moest schoonmaken omdat mijn kamergenoten al een paar weken op vakantie waren. De kamer was heel warm en vochtig en toen ik een kakkerlak zag schrok ik wel even (gelukkig heb ik ze nu al lang niet meer gezien.) Het is een heel verschil met mijn kamer in Utrecht maar voor een semester is het goed te doen.
Die week bracht ik veel tijd door met Hans en Sergej en Svetlana uit Oekraïne. We gingen op een avond terug naar mijn oude hostel en kwamen daar Mandy uit Shenzhen tegen. Het moon/mid-autumn festival (een soort Aziatische vorm van Thanksgiving) vierden we in het hostel. Het wordt van oudsher gevierd om het einde van de oogstperiode aan te kondigen, de goden te bedanken en de maan te eren. Families komen bij elkaar en eten onder andere mooncakes). Leo kookte uitgebreid voor ons en de Chinezen in het hostel. Ook maakte ik kennis met kreeft en kippenvoet. De avond brachten we door op het strand om de maan te bekijken die op zijn grootst was.
Die week ging ik ook met Leo, Hans, Mandy, Sergej en Svetlana opnieuw naar Gulanyu. Met hen en Rachel (uit HongKong) en de Equadoriaanse Geraldine en haar vriend Ben (Nieuw-Zeeland) gingen we naar KTV (karaoke is heel erg populair). Je huurt daar een kamer met je vrienden, bestelt drank en snacks en kunt gebruik maken van de microfoons en tv's. Het was leuk om te zien hoe enthousiast de Chinezen helemaal los gaan:) De eerste week bracht ik veel tijd door met deze groep mensen. We bezochten clubs, bars, restaurantjes, een vismarkt, de Nanputuo tempel en gingen 's avonds veel naar het strand. In die weken was de campus vol met nieuwe studenten in legeruniform. Als Chinese jongeren naar de universiteit gaan zijn ze namelijk verplicht om een maand lang aan de militaire training deel te nemen. Het is bedoeld om hen discipline bij te brengen. Alles wat ze moesten doen was marcheren over de atletiekbaan. Het was wel apart en grappig om te zien.
De tweede week arriveerden er al meer exchangestudents. Ik dacht dat 13 september het echte studeren zou beginnen maar kwam erachter dat we ons die dag alleen opnieuw hoefden in te schrijven. We ontdekten dat we met een bus naar een andere campus moesten gaan waar we alle formulieren opnieuw moesten invullen en ons daarna moesten inschrijven bij ons departement. We snapten er niet zoveel van omdat de mensen achter de inschrijftafel niet zo goed Engels spraken, maar we waren erg blij met onze studentenkaart waarmee we vanaf nu in de kantines konden eten.
In die dagen slaagde ik er ook in om met behulp van simpel Engels, gebarentaal en heel veel geduld een Chinese simkaart te krijgen en een bankrekening te openen. Verder ondergingen we een uitgebreide gezondheidscheck in het ziekenhuis. Ook hadden we een soort introductiecollege van iemand van het international office die uitleg gaf over de universiteit en het inschrijven voor vakken en iemand van het public security bureau die ons vertelde over de exit en entry laws van China. De rest van de week bestond vooral uit feesten (soms tot de zon opkwam) en vakantie vieren. Ik leerde veel nieuwe internationals kennen. We bezochten ook het grote natuurgebied achter de campus. Doordat we verdwaalden duurde de wandeling uiteindelijk viereneenhalf uur. Onderweg dronken we water in het huis van een familie in de bergen. De vrouw bleef ons maar nieuw water geven. Het was een mooie wandeling waarbij we ook langs een hele mooie bloememtuin met uitzichtspunten over de universiteit en de stad kwamen.
Na de vrije week begonnen de vakken dan eindelijk. Ik had wel zin om te beginnen. De zeven vakken zijn beter dan verwacht. Ik kan mastervakken volgen van humanities, international relations en twee Chinese taalvakken. De taalcursus is erg leuk en grappig. We oefenen onze uitspraak door alles wat onze lerares zegt in koor te herhalen. Ik heb wel het gevoel dat ik veel Mandarijn leer, maar de verschillende tonen en karakters blijven lastig. Verder volg ik nu vakken van humanities en international relations. De meeste vakken zijn van goed niveau. Veel docenten hebben in de Verenigde Staten gestudeerd en spreken goed Engels. Ze zijn ook redelijk kritisch op de Chinese regering en het onderwijssysteem. Bij de vakken die in het Chinees gegeven worden schijnt dit wel anders te zijn. Er hangen zelfs geluidsrecorders in sommige lokalen.
Na een weekje colleges, brak begin oktober de nationalweek aan. Volgend op de verjaardag van de volksrepubliek op 1 oktober hadden we een week vakantie. In die periode kwamen er meer dan een miljoen toeristen naar Xiamen, waaronder mijn Nederlandse vrienden, Jorik en Chris. Zij zijn in ruim vier maanden met hun Renault Clio naar China gereden en kwamen me hier opzoeken. Het was apart maar vooral heel leuk om ze na zo'n lange tijd hier in Xiamen weer te zien. We zijn naar Gulanyu, de tempel, botanische tuinen, de uni, een huisfeestje, club en de bar geweest. Het was leuk om hun gids te zijn.

Nu is het echte studeren wel begonnen. Ik breng veel tijd door in de bieb en in de collegebanken. Maar daarnaast doen we nog steeds veel leuke dingen. Elke maandagavond na Chinese les is er gratis bier in Phoebe wat onze stamkroeg is geworden. Ook zijn er veel huisfeestjes in appartementen, veel leuke clubs en niet te vergeten: KTV's. Voor de drank hoef je als buitenlander soms niet eens te betalen. Verder zijn we naar een waterpark geweest met hele enge maar toffe glijbanen en hebben twee Italiaanse vriendinnen heerlijk voor ons gekookt in hun appartement. Sinds kort heb ik nu ook een fiets waarmee ik de stad kan verkennen. Ik heb nu gelukkig wat meer tijd om leuke dingen te doen doordat ik mijn vak over de Chinese filmindustrie heb laten vallen. We moesten wekelijks ongeveer 150 pagina's lezen en elke week onze samenvattingen mailen, die bijna nooit goed genoeg bevonden worden door onze leraar. De artikelen zijn moeilijk leesbaar en sommigen zijn pure propaganda voor het postsocialisme. Daarbij was de laatste film zo saai dat de helft van de klas in slaap viel of wegliep. De solidariteitsbeweging voor minder huiswerk, die mijn Italiaanse klasgenoot is begonnen, is tot nu toe onsuccesvol gebleken. Gelukkig volg ik de master niet en kon ik het vak laten vallen.

Het bevalt me nog steeds heel erg goed hier. Hoewel veel dingen wel wennen zijn ben ik steeds meer van China gaan houden. Mijn reis was een hele mooie ervaring, waarbij ik veel bijzondere mensen heb ontmoet en indrukwekkende verhalen heb gehoord. Het reizende leven was erg leuk, maar het is ook wel fijn om nu op een vaste plek te zijn.

再见/ Zaijian!