圣诞快乐/ Shèngdànkuàilè/ Merry christmas!

Ni men hao! 你们好

Hier dan eindelijk weer een nieuw verslag. Dit keer zit ik in de bibliotheek op de campus. Tussen alle hard studerende, dan wel slapende Chinese studenten. De afgelopen tijd heb ik weer veel meegemaakt. De tentamenweek is inmiddels voorbij, ik ben net terug van een tripje naar Shanghai en mijn ouders zijn twee weken op bezoek geweest.

Allereerst bracht ik eind oktober met de managementschool een bezoek aan een bedrijf dat lokale Chinese producten produceert. Julia een Duits meisje, had gevraagd of ik mee mocht en omdat er in hun eigen faculteit weinig animo voor was bleek dit geen probleem. Uiteindelijk stonden we 's ochtends vroeg te wachten voor de poort van de universiteit. Wellicht doordat het zaterdagochtend was kwamen de meeste studenten niet opdagen. Met vier Duitsers en de Chinese begeleider van hun faculteit vertrokken we naar het bedrijf dat zich in een andere wijk van Xiamen buiten het eiland bevond. We kregen een rondleiding door het museum. Het bedrijf staat bekend om zijn sojasaus. Op een groot terrein stonden duizenden potten met sojabonen. Hoe meer jaren onder de zon, hoe beter de sojasaus uiteindelijk smaakt, werd ons verteld. We mochten de verschillende soorten sojasaus ook proeven in het museum van het bedrijf evenals de andere producten. Tot slot genoten we van een heerlijke Chinese lunch.

In de ochtend van 27 oktober arriveerden mijn ouders op 'Pudong international airport'. Met een bordje waarop vermeld stond : ''欢迎你们来厦门/huanying nimen lai Xiamen/welkom in Xiamen stond ik te wachten in de aankomsthal. Het was erg leuk om ze weer te zien. Met de taxi reden we naar hun super luxe hotel. De kamer had uitzicht op zee, een balkon, een hele grote badkamer met een heerlijke douche, bad en het allerbelangrijkste: een westers toilet. Ik heb hier dan ook goed van geprofiteerd. Een van hun eerste bijzondere ervaringen in China was een bezoek aan het strand waar die dag tientallen bruidsparen hun trouwfoto's aan het maken waren. Chinezen hechten hier erg veel waarde aan. Ze spenderen de hele dag om zich in verschillende bruidsjurken en trouwpakken in allerlei kleuren en de meest overdreven poses te laten fotograferen.
In deze twee weken leidde ik hen rond over de campus, bezochten we de Nan Putuo tempel, het eiland Gulanyu, beklommen we de heuvel achter de tempel met uitzicht op de campus en de stad en zwommen we in de zee (waarvoor het nu helaas te koud geworden is). Ook ging ik met mijn moeder winkelen in het centrum van Xiamen en zagen we de oude markt waar allerlei soorten vis en vlees verkocht worden. In die week was het ook Halloween. Met veel buitenlandse studenten vierden we dit in de bar. Het was leuk om dit met mensen van zoveel verschillende nationaliteiten te vieren. Iedereen zag er erg angstaanjagend uit.
Na een korte nacht voor mij vertrokken mijn ouders en ik de volgende ochtend vroeg voor ons tripje naar Quanzhou, anderhalf uur verwijderd van Xiamen. Ooit was dit een belangrijke handelspost aan de zijderoute. Het is daardoor een multiculturele stad met onder andere een grote Chinese moslimgemeenschap. Hier bezochten we een moskee uit de Song dynastie, de Kaiyuan tempel, een dorpje met een oude stadsmuur genaamd Chongwu en een vissersdorpje genaamd Xunpu, met oude huizen gemaakt van oesterschelpen, waar de oudere bevolking nog steeds de traditionele haarornamenten draagt. Echte dorpjes waren het al niet echt meer want rondom de oude centra worden in razendsnel tempo steeds meer flats uit de grond gestampt.
Op woensdag bezochten we de Tulou's. Dit zijn ronde vestingen van klei. Deze zijn gebouwd door de Hakka bevolking, een van de 56 erkende Chinese minderheden. Veel ervan zijn nog steeds bewoond en vormen nu een van de belangrijke toeristische trekpleisters van de provincie Fújiàn. In totaal brachten we drie keer meer tijd door in de bus dan in het gebied zelf, maar het was leuk en interessant om iets van het platteland te zien.
Op de dag voor vertrek onderging ik samen met mijn moeder een Chinese massage. Op de 'menukaart' wees ik op hoop van zegen iets aan. Ik verwachtte een ontspannende massage, maar zoals wel vaker in China, was het totaal anders dan verwacht. Ons hoofd en onze rug, schouders en voeten werden hardhandig gemasseerd. De masseur wilde ook nog een oude Chinese geneeswijze toepassen met glazen cupjes met vuur die het vocht uit je huid zuigen, maar daar bedankten we voor.
Al met al waren het twee hele bijzondere weken. Mijn ouders hebben het hier goed naar hun zin gehad. Zolang mijn moeder elke ochtend koffie kon drinken kon er verder weinig misgaan. Wel was er sprake van een lichte cultuurshock. Dingen waar ik niet eens meer van opkijk waren weer opvallend: zoals spugende mensen, Chinezen die met je op de foto willen, vieze wc's, het eten met stokjes en het ongeregelde verkeer. Mijn moeder waste haar handen meer dan twintig keer per dag met desinfecterende alcohol en hield haar hart vast als we in de taxi zaten. Ze vonden het erg bijzonder om in China te zijn, een in hun herinnering gesloten land. Mijn vader stak twee koppen boven de Chinezen uit. We waren een hele bezienswaardigheid en hebben heel wat keren voor de camera's van Chinezen geposeerd. Het was ook leuk dat ze zo onder de indruk waren van mijn beperkte Chinees. We aten in typisch Chinese restaurantjes met: plastic stoeltjes, gammele houten tafeltjes en een hygiënecertificaat C (vrijwel elk restaurant heeft het laagst toelaatbare niveau C). Op de laatste avond aten we per ongeluk in een Sichuan restaurant met heel pittig eten. Ook aten we een aantal keer bij McDonalds, dat altijd het meest gehate restaurant was van mijn ouders vanwege de slechte service, het gebrek aan sfeer, het afschuwelijke eten en de calorieën. (Één keer per jaar op de terugweg van vakantie moesten ze naar McDonalds en dan konden ze niet stoppen met klagen.) Nu verlangden ze echter zo naar Westers eten en koffie dat ze dit opeens vergeten waren :)
Op vrijdag 7 november vlogen ze na twee bijzondere weken weer terug naar Nederland.

Een ander hoogtepunt was het tripje naar Shanghai van ongeveer drie weken geleden, met vier vriendinnen van de universiteit uit: Italië, Polen en Engeland. Ik vertrok met Larissa (Brits) op vrijdagmiddag met het vliegtuig dat tot onze vreugde niet vertraagd was, maar vervolgens wel een uur wachtte voor het in beweging kwam. Eenmaal aangekomen kwamen we in een levendige stad met heel veel buitenlanders. Het was zelfs vergeleken bij Xiamen heel Westers. Toen ik in een kledingwinkel in gebrekkig Chinees vroeg of ze schoenen in een maat groter hadden (ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat mijn voeten helaas te groot zijn voor Chinese schoenen) antwoordde de verkoopster in perfect Engels: 'misschien is het makkelijker als je Engels spreekt.'
We kwamen door de vertraging 's avonds laat aan in ons hostel. Samen met Elena en Anna (Italië) gingen we winkelen en dronken we veel te dure cocktails in een bar in de Franse concessie. Hier ontmoetten we ook Italiaanse vrienden van hun universiteit die nu in Shanghai studeren. De volgende ochtend brachten we een bezoek aan een tempel met een porseleinen boeddha. Toen we weg wilden hield het niet op met regenen. We stonden half verzopen te wachten in de regen, terwijl geen enkele taxi ons wilde meenemen. Hierdoor kwamen we uiteindelijk een half uur later met de metro in de Franse wijk aan. Daar zag ik Klaus-Pieter (Duitser die ik in Chengdu ontmoette en nu in Shanghai studeert) terug. We lunchten in Tianzifang, een wirwar van smalle traditionele steegjes (lòngtáng) met allerlei winkeltjes, in de Franse wijk. 's Avonds bezochten we de Bund. Hier zijn de meest exclusieve en dure restaurants en hotels gevestigd. We zagen de adembenemende skyline van het nieuwste deel van de stad: Pudong, aan de overkant van de zwaar vervuilde Huangpu rivier. Dit was de meest indrukwekkende skyline die ik ooit heb gezien.
Shanghai is een bijzondere stad. De snelle economische groei is hier misschien wel het beste zichtbaar. De wolkenkrabbers van Pudong die 's avonds verlicht waren, zijn enorm. Ook zijn er enorme winkelcentra waar winkels van dure westerse merken als: Gucci, Prada, Dior en Swarovski zijn gevestigd. De expats, zakenmannen en rijke Chinese middenklassen leiden hier een fancy leven. Interessant om te zien maar om te wonen lijkt het me niet echt een fijne stad. In Xiamen is het leven meer ontspannen. De mensen lopen langzamer, de stad is veel kleiner en de mensen zijn vriendelijker. Vergeleken bij Shanghai voelt Xiamen, hoewel ook een miljoenenstad, bijna als een dorp.
De lucht in Shanghai was voor mijn gevoel ook de meest vervuilde lucht van alle steden waar ik tot nu toe ben geweest. Hoewel de luchtvervuiling in Beijing vele malen erger is, was het die dag nogal slecht. Er was zoveel smog die avond dat we op een gegeven moment slechts de helft van de tv-toren konden zien.
De ochtend bezocht ik, terwijl de rest nog aan het bijkomen was van de voorgaande nacht, een trouwmarkt. Hier hopen ouders een toekomstige partner voor hun zoon of dochter te vinden. Op de grond liggen papieren met gegevens, het salaris en soms een foto van hun aangeboden kinderen. Ook liep ik door de Yuyuang-tuinen en zag ik de Bund overdag. We ontmoetten die middag drie jongens die stage lopen in Shanghai en gesponsord worden door de Israëlische regering. We beklommen het dak van het veertig verdiepingen hoge gebouw, waarin hun appartement zich bevond. Vanaf het dak hadden we een mooi uitzicht over nachtelijk Shanghai.
De volgende dag brachten we nog een bezoek aan een stadje 30 kilometer buiten Shanghai, genaamd: Zhujiajiao. Een soort Chinees Venetië inclusief kanalen en gondels. Ondanks de onophoudelijke regen was het een geslaagde dag. Terug in Shanghai gingen we nog een laatste keer naar de Bund om de skyline te bekijken. Samen met Marta en haar vriendin Jola (Polen), die getrouwd is met een Chinees en sinds kort in Shanghai woont, liep ik langs de rivier. Als afsluiting dronken we cocktails in een hele dure bar met uitzicht op de skyline. Dinsdag vlogen we, weer met vertraging, naar Xiamen. Terug naar mijn kamer, het warme weer en de studieboeken.

Nu in Xiamen zijn de tussentijdse tentamens inmiddels achter de rug. Ik had zowel schriftelijke als mondelinge tentamens voor Chinese les. We moesten onder andere een presentatie geven over onszelf en onze familie en een opdracht doen met een Chinese student. Dat laatste was erg leuk. We moesten eerst iemand opbellen om een afspraak te maken om vervolgens samen naar het postkantoor te gaan en een kaart te sturen aan onze docente. En dat allemaal in het Chinees.
De tentamens zijn nu alweer even geleden. De eindtentamens en final papers komen steeds dichterbij. Daarnaast probeer ik meer Chinees te leren. De tijd gaat zo snel. Ik wil proberen om alles zo snel mogelijk af te ronden, zodat ik na dit semester nog kan rondreizen in Taiwan. Tussen het studeren door zijn er nog steeds veel feestjes. 's Avonds zijn er wel veel ratten en muizen op de campus. Laatst liepen we 's avonds laat terug naar onze kamers en kwamen er ongeveer twintig zwerfhonden op ons afgestormd. Als ik de vijf trappen oploop naar mijn verdieping staat er aan het eind van elke trap een prullenbak waar je ratten hoort piepen en ziet wegvluchten in de gaten in de muur. Inmiddels kijk ik hier ook niet meer van op.
Ondertussen probeer ik mijn conditie een beetje op peil te houden maar echt goed lukt dat niet. In het begin van het jaar gingen we nog af en toe zwemmen of naar yogales. Nu heb ik een fiets gekocht waarmee ik soms fietstochten maak met andere studenten. Af en toe ga ik hardlopen langs het strand of in het natuurgebied achter de universiteit. De zomer is nu helaas ook voorbij in Xiamen. Van de ene op de andere dag is het een stuk koeler geworden. In de gebieden ten zuiden van Shanghai doet men ook niet aan centrale verwarming. Écht koud wordt het hier echter nooit, vergeleken met het Hollandse winterweer heb ik dus niets te klagen.
Nu probeer ik een beetje te studeren. Gisteren hebben we in een Koreaans restaurant sinterklaas gevierd. Het was een geslaagde avond, met cadeautjes en gedichten geschreven in het Engels. We hebben veel gelachen. Het heerlijk avondje duurde nog voort tot in de late uurtjes op een pre-christmas party.

Iedereen alvast een fijne kerst gewenst!
再见/ Zaijian!